Deze tijd wordt eens de 'goede oude tijd'

Meest recente berichten
Recente reacties
    Archief
    Google vertaling

    Tweede wereldoorlog

    In de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) heeft zich van alles afgespeeld in het duin. Oppervlakkig gezien is er 65 jaar later weinig meer van te zien. Waar lagen die duizenden bunkers en versperringen van Hitlers Atlantikwall? Hoe werden ze bevoorraad? Waar zijn verzetsstrijders gefusilleerd? Het lijkt alsof men na 1945 met man en macht het verleden onder het zand heeft willen werken. Dat geldt zelfs voor veldnamen uit de oorlog als Moffenpad of Schietkuil. Maar wie beter kijkt ziet meer: het duin zit nog vol sporen die een verhaal van de oorlog vertellen.
     
    Na mei 1945 wilde Nederland zoveel mogelijk vooruit kijken en de oorlog snel vergeten. Zo ook in het duin. Bunkers werden gesloopt of verdwenen onder het zand en ook van de vele loopgraven in het duin is weinig meer over; hier en daar zie je ze terug, tussen wat bunkers, zoals bij Wijk aan Zee. Het Moffenpad in het waterwingebied van Castricum heet nu Stille Strandweg en het Moffenpad bij Wimmenum heet tegenwoordig Woudweg. Maar klim in een stuifkuil in de zeereep waar het zand is weggestoven en je treft behalve een enkel konijnenbotje ook allerlei oud roest: resten van prikkeldraad of van granaten die na de oorlog bij duizenden onschadelijk zijn gemaakt. Overal is de oorlog zichtbaar: van verroest ijzerwerk tot bomkrater, van tankmuur tot fusilladeplek. In Kennemerland zijn hele bunkerdorpen geweest. Wie een van boven afgevlakt duintopje ziet zal eronder niet zelden een bunker aantreffen. Langs de hele kust van Noordwest-Europa lagen 15.000 grote bunkers met kleinere daartussen. Het grootste deel is inmiddels gesloopt. De rest is onder het zand verdwenen en beplant met helm of wilgen.

    Copyright © 2016. All Rights Reserved.